ความลับและที่มาของอัลโกบาเลโน่ฉบับเรียบเรียงจากอนิเมชั่น [อัพเดทภาพ]

หลายคนอาจะสงสัยว่า ตอนที่ดร.จามาลปรากฎตัว ทำไมรีบอร์นบอกว่าดร.จามาลเป็นคนช่วยในวันที่เขาเกิดมา
ทั้ง ๆ ที่รีบอร์นเป็นอัลโกบาเลโน่ซึ่งก่อนหน้านี้ก็เป็นผู้ใหญ่อยู่แล้ว แต่เพียงโดนสาปกลับมาเป็นทารก
หรือว่าดร.จามาลอายุมากเหรอ ? แล้วอัลโกบาเลโน่กำเนิดยังไง ?
ซึ่งคำตอบนั้นมีอยู่ในภาคอัลโกบาเลโน่ครับ ซึ่งผมได้จัดทำและนำภาพมาจากในคลิป
มาให้หลาย ๆ คนที่ยังไม่เคยดูหรือไม่รู้ความลับนี้น่ะครับ











ซึ่งเริ่มจาก 7 คนที่ถูกเลือกหรือสิ่งมหัศจรรย์ทั้ง 7 ได้แก่
รีบอร์น สกัล ไวเปอร์หรือมาม่อน รัล มิลจิ เวลเต้ ฟง และลูเช่(ไม่มีโคโรเนโร่)
มารวมกันที่ห้องโถงที่มีโต๊ะกลม ๆ ในบ้านใหญ่กลางป่าลึกแล้ว ปรากฎว่าทุกคนนั่งระแวงกันเอง
เพราะทุกคนไม่มีใครรู้จักกันมาก่อนเลยได้แต่นั่งเงียบอยู่เฉย ๆ
ยกเว้นไวเปอร์ที่มัวนับเงินและเวลเด้ที่คิดสูตรคณิตศาสตร์อยู่เท่านั้น











จากนั้นลูเช่ก็ถือคุกกี้เข้ามาทักทุกคน "ฉันชื่อลูเช่จ้ะ! ฉันทำคุ๊กกี้มาด้วย เชิญจ้ะ"
"ฉันไม่เคยกินของๆ คนแปลกหน้า" รัลตอบ แต่สกัลก็หยิบไปกินหน้าตาเฉย ลูเช่ก็ยิ้มแล้วก็เอาคุ๊กกี้ไปให้เวลเด้
แต่เวลเด้เอาแต่คำนวนสูตรวิทยาศาสตร์ไม่สนใจอะไรเลย
ลูเช่ก็เอาไปให้ฟงกับรีบอร์น"พวกคุณสองคนก็น่าจะทานด้วยนะ"
ฟงรับคุ้กกี้แล้วกล่าวขอบคุณแล้วหยิบไปกิน








แต่รีบอร์นไม่ไว้วางใจเหมือนรัลเลยตอบว่า "ฉันไม่ชอบของหวาน"
"งั้น เอากาแฟไหมล่ะ" ลูเช่ถาม "ฉันชงเอสเปรสโซ่อร่อยนะ" รีบอร์นโมโหแบบวางมากเลยพูดไปแบบวางมาด
"นี่เธอยังไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูดอีกเหรอ?" ลูเช่ก็ยิ้ม "ถ้ายังงั้นฉันกินให้ดูก่อนก็ได้นะ พ่อนักฆ่าขี้ระแวง"
แล้วลูเช่ก็เทเอสเปรสโซ่ลงถ้วยกาแฟ ทว่า!!!
"ไม่ต้องหรอก! เอามาเลยก็ได้ ฉันชอบกินเอสเปรสโซ่" รีบอร์นบอกแบบเอามือม้วนจอนแก้เขิน
"จอนของคุณน่ะน่ารักดีนะ ดูมีเสน่ห์มากเลย ฮิฮิ" ลูเช่พูดแล้วยิ้ม
ส่วนรีบอร์นก็เขินม้วนไปเลย จึงทำให้รีบอร์นเปิดใจกับลูเช่





เหตุการณ์ต่อมาลูเช่ก็ยืนอยู่และมีนกตัวนึงบินมาเกาะมือลูเช่ แต่ทันใดนั้นหินก้อนใหญ่ก็หล่นลงมาจะทับลูเช่
รีบอร์นจึงช่วยลูเช่โดยใช้ปืนยิงหินก้อนนั้นจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ





ทางด้านฟงที่เห็นเหตุการณ์ เกิดเป็นห่วงนกเลยวิ่งแล้วใช้วิชาตัวเบากระโดดขึ้นไปดูนกตัวที่เกาะมือลูเช่บนต้นไม้
มองรังนก เห็นแม่นกและลูกนกปลอดภัยก็ยิ้มยินดี (หน้าเหมือนฮิบาริและยังจะรักนกเหมือนกันอีกแน่ะ!)
และคนที่ยืนดูเหตุการณ์นั้นเงียบ ๆ อยู่ข้างหลังรีบอร์นนั้นก็คือรัลนั่นเอง





ณ คืนนั้นที่บ้านกลางป่า ที่ระเบียงบ้านหลังนั้นรีบอร์นยืนคุบกับลูเช่ที่นั่งอยู่ที่นั่น
"เธอแน่ใจเหรอลูเช่ เธอมีงานสำคัญที่ต้องทำให้กับแฟมิลี่ของเธออยู่นะ"
"ฉันตระหนักดี แต่นี่ก็คือชะตากรรมของฉัน ฉันหลีกเลี่ยงมันไม่ได้หรอก" ลูเช่ตอบ
"แต่ฉันไม่เชื่อเรื่องชะตากรรมหรอกนะ แต่ก็หวังว่าฉันจะวางใจในสิ่งที่เธอพูดออกมาได้" รีบอร์นพูดมั่ง
"ขอบคุณมาก ฉันน่ะไม่สนใจหรอกนะ แต่ฉันไม่สามารถให้เด็กคนนี้มีชะตาเดียวกันกับฉันได้" ลูเช่พูดพลางลูบท้องตัวเอง







เธอจะถอยก็ได้นี่นา" รีบอร์นพูด ลูเช่ส่ายศีรษะช้า ๆ พูดกับรีบอร์น
"ดวงดาวเคลื่อนคล้อยไป พร้อม ๆ กับชะตากรรมของฉันและเธอ"

Credit:kikyo